โครงสร้างพื้นฐานประโยคภาษาจีน
โครงสร้างประโยคพื้นฐาน
ในภาษาจีนมีรูปประโยคพื้นฐานที่คล้ายกับภาษาไทยมาก โดยประกอบด้วยภาคประธาน ตามด้วยภาคแสดง ซึ่งอาจเป็นคำกริยาหรือคำคุณศัพท์ และกรรมจะอยู่หลังคำกริยา
สำหรับรูปประโยคพื้นฐานในบทนี้จะมีดังนี้
1. ประธาน+กริยา(บอกเล่า)
2. ประธาน+กริยา(ปฏิเสธ)
3. ประธาน+คำคุณศัพท์(บอกเล่า)
4. ประธาน+คำคุณศัพท์(ปฏิเสธ)
5. ประธาน+กริยา+กรรม/เป้าหมาย(บอกเล่า)
6. ประธาน+กริยา+กรรม/เป้าหมาย(ปฏิเสธ)
7. ประธาน+กริยา+กรรมรอง+กรรมตรง
8. คำถามโดยใช้ 吗(嗎)
9. คำถามโดยใช้คำซ้ำ
10. คำถามให้เลือก
1. ประธาน+กริยา(บอกเล่า)
我去。
Wo3 qu4
ฉันไป
我买 。
我買。
Wo3 mai3
ฉันซื้อ
2. ประธาน+กริยา(ปฏิเสธ)
เติม 不 ลงไปหน้าคำกริยา
我不去。
Wo3 bu2 qu4
ฉันไม่ไป
我不买。
我不買。
Wo3 bu4 mai3
ฉันไม่ซื้อ
*สังเกตว่า คำว่า 不 เมื่ออยู่หน้าเสียงวรรณยุกต์ 1,2,3 จะออกเสียง bu4 แต่ถ้าอยู่หน้าวรรณยุกต์ 4 จะออกเสียง bu2 แทน
3. ประธาน+คำคุณศัพท์(บอกเล่า)
สำหรับรูปประโยคที่ภาคแสดงเป็นคำคุณศัพท์ โดยปกติจะมีคำวิเศษณ์ขยายอยู่ด้วย
รูปประโยคจะเป็น
ประธาน+คำวิเศษณ์+คำคุณศัพท์
今天很热。
今天很熱。
Jin1tian1 hen3 re4
วันนี้ร้อนมาก
今天非常冷。
Jin1tian1 fei1chang2 leng3
วันนี้หนาวมากๆ
คำวิเศษณ์ 很 และ 非常 นั้นเป็นคำขยายแสดงให้เห็นว่ามาก ซึ่งอาจจะไม่จำเป็นต้องมีก็ได้
4. ประธาน+คำคุณศัพท์(ปฏิเสธ)
เติม 不 ลงไปหน้าคำคุณศัพท์
夏天非常热。
夏天非常熱。
Xia4tian1 fei1chang2 leng3
ฤดูร้อนร้อนมากๆ
春天不热。
春天不熱。
Chun1tian1 bu2 re4
ฤดูใบไม้ผลิไม่ร้อน
5. ประธาน+กริยา+กรรม/เป้าหมาย(บอกเล่า)
我看电视。
我看電視。
Wo3 kan4 dian4shi4
ฉันดูโทรทัศน์
我去学校。
我去學校。
Wo3 qu4 xue2xiao4
ฉันไปโรงเรียน
*นี่เป็นข้อที่ภาษาไทยกับจีนเหมือนกัน แต่ภาษาญี่ปุ่นจะต่างออกไปตรงที่กริยาจะอยู่หลังสุด
6. ประธาน+กริยา+กรรม/เป้าหมาย(ปฏิเสธ)
เติม 不 ลงไปหน้าคำกริยา
我买书。
我買書。
Wo3 mai3 shu1
ฉันซื้อหนังสือ
我不买书。
我不買書。
Wo3 bu4 mai3 shu1
ฉันไม่ซื้อหนังสือ
7. ประธาน+กริยา+กรรมรอง+กรรมตรง
我给她礼物。
我給她禮物。
Wo3 gei3 ta1 li3wu4
ฉันให้ของขวัญเขา
我教他日语。
我教他日語。
Wo3 jiao1 ta1 Ri4yu3
ฉันสอนภาษาญี่ปุ่นให้เขา
*ข้อสังเกต กรรมรองจะมาก่อนกรรมตรง ซึ่งจะต่างจากภาษาไทยส่วนใหญ่
7.1 送 = ส่งให้, มอบให้
我送他日本点心。
我送他日本點心。
Wo3 song4 ta1 Ri4ben3 dian3xin5
ฉันให้ขนมญี่ปุ่นกับเขา
7.2 给(給) = ให้
她给儿子蓝鞋。
她給兒子藍鞋。
Ta1 gei3 er2zi5 lan2xie2
เขาให้รองเท้าสีน้ำเงินลูกชาย
7.3 教 = สอน
老师教我们数学。
老師教我們數學。
Lao3shi1 jiao1 wo3men5 shu4xue2
ครูสอนคณิตศาสตร์ให้พวกเรา
7.4 借 = ขอยืม
我借他中日词典。
我借他中日詞典。
Wo3 jie4 ta1 Zhong1-Ri4 ci2dian3
ฉันขอยืมพจนานุกรมจีน-ญี่ปุ่นจากเขา
7.5 问(問) = ถาม
我问他房间号码。
我問他房間號碼。
Wo3 wen4 ta1 fang2jian1 hao4ma3
ฉันถามหมายเลขห้องจากเขา
7.6 告诉(告訴) = บอกให้รู้
我告诉你他的消息。
我告訴你他的消息。
Wo3 gao4su5 ni3 ta1 de5 xiao1xi5
ฉันบอกข่าวคราวของเขาให้เธอรู้
*的 ใช้แสดงความเป็นเจ้าของ
8. คำถามโดยใช้ 吗(嗎)
他来吗?
他來嗎?
Ta1 lai2 ma5?
เขามามั้ย?
他吃饺子吗?
他吃餃子嗎?
Ta1 chi1 jiao3zi5 ma5?
เขาทานเกี๊ยวซ่ามั้ย?
9. คำถามโดยใช้คำซ้ำ
ประธาน+กริยา+不+กริยา ?
她来不来?
她來不來?
Ta1 lai2 bu5 lai2?
เขามาหรือเปล่า?
她吃不吃水果?
Ta1 chi1 bu5 chi1 shui3guo3?
เขาทานผลไม้หรือเปล่า?
*ระวังว่า กรรมจะยังคงต้องอยู่หลังสุด ซึ่งต่างจากภาษาไทย
*จะสังเกตได้ว่า 不 เมื่อใช้ในกรณีนี้จะเป็นเสียง bu5
10. คำถามให้เลือก
ประธาน+กริยา+กรรม/เป้าหมาย+还是+กริยา+กรรม/เป้าหมาย ?
你喝咖啡还是吃苹果?
你喝咖啡還是吃蘋果?
Ni3 he1 ka1fei1 hai2shi5 chi1 ping2guo3?
เธอดื่มกาแฟหรือว่าทานแอปเปิล?
รวมศัพท์ทั้งหมดที่เจอในบทนี้
我 wo3 = ฉัน
去 qu4 = ไป
买(買) mai3 = ซื้อ
今天 jin1tian1 = วันนี้
很 hen3 = มาก
热(熱) re4 = ร้อน
非常 fei1chang2 = มากเป็นพิเศษ
冷 leng3 = หนาว
夏天 Xia4tian1 = ฤดูร้อน
春天 chun1tian1 = ฤดูหนาว
看 kan4 = ดู, ดูแล
电视(電視) dian4shi4 = โทรทัศน์
学校(學校) xue2xiao4 = โรงเรียน
书(書) shu1 = หนังสือ
给(給) gei3 = ให้
她 ta1 = เขา(ผู้หญิง)
礼物(禮物) li3wu4 = ของขวัญ
他 ta1 = เขา(ผู้ชาย)
教 jiao1 = สอน
日语(日語) Ri4yu3 = ภาษาญี่ปุ่น
送 song4 = ส่งให้, มอบให้
老师(老師) lao3shi1 = ครู
我们(我們) wo3men5 = พวกเรา
数学(數學) shu4xue2 = คณิตศาสตร์
日本 Ri4ben3 = ประเทศญี่ปุ่น
点心(點心) dian3xin5 = ขนม, ติ่มซำ(อ่านว่าติ่มซำในภาษากวางตุ้ง)
儿子(兒子) er2zi5 = ลูกชาย
蓝(藍) lan2 = สีน้ำเงิน
鞋 xie2 = รองเท้า
借 jie4 = ขอยืม
词典(詞典) ci2dian3 = พจนานุกรม
问(問) wen4 = ถาม
房间(房間) fang2jian1 = ห้อง
号码(號碼) hao4ma3 = หมายเลข
告诉(告訴) gao4su5 = บอกให้รู้
消息 xiao1xi5 = ข่าวคราว
你 ni3 = เธอ, นาย
来(來) lai2 = มา
吃 chi1 = ทาน
饺子(餃子) jiao3zi5 = เกี๊ยวซ่า
水果 shui3guo3 = ผลไม้
喝 he1 = ดื่ม
咖啡 ka1fei1 = กาแฟ
苹果(蘋果) ping2guo3 = แอปเปิล
2.จำนวน
1. ตัวเลขไม่เกิน 2 หลัก
ตัวเลขหลักเดียว
0 〇(零) ling2
1 一 yi1
2 二 er4
3 三 san1
4 四 si4
5 五 wu3
6 六 liu4
7 七 qi1
8 八 pa1
9 九 jiu3
10 十 shi2
พอ 2 หลักก็ผสมเช่นเดียวกับภาษาไทยเลย(แต่ง่ายกว่าเพราะไม่ต้องมีเปลี่ยนสองเป็นยี่)
11 十一 shi2yi1
12 十二 shi2er4
20 二十 er4shi2
30 三十 san1shi2
56 五十六 wu3shi2liu4
69 六十九 liu4shi2jiu3
74 七十四 qi1shi2si4
82 八十二 pa1shi2si4
99 九十九 jiu3shi2jiu3
บางครั้งเวลาพูดเลขโทรศัพท์เร็วๆ 1 จะออกเสียงเป็น 幺 yao1 แทน เพื่อไม่ให้สับสนกับ 7
2. ความแตกต่างของ 二 er4 กับ 两(兩) liang3
สำหรับ 2 จะยุ่งยากนิดนึง ตรงที่มีคำให้ใช้อยู่ 2 คำ ทั้งสองคำนี้หมายถึง 2 เหมือนกัน แต่จะผลัดกันใช้ ขึ้นกับกรณี
第二課 = บทที่ 2
二日 = วันที่ 2
十二点 = 12 นาฬิกา
二十二 = 22
两个(兩個) = 2 อัน
两天(兩天) = 2 วัน
两点(兩点) = 2 นาฬิกา
两千二百(兩千二百) = 2200
หลักในการแยกทั่วไปปกติจะเป็น
二 ใช้ใน เลขลำดับ, เลขทศนิยม, พูดลอยๆ, เลขหลักสิบ, เลขหลักร้อย
两(兩) ใช้ใน เลขหลักเดียว, เลขตัวซ้ายสุดของจำนวนหลักพันขึ้นไป
3. สำหรับเลขหลักร้อยขึ้นไป
百 bai3 = ร้อย
千 qian1 = พัน
万 wan4 = หมื่น
– ถ้าไม่มีเลข 0 ก็อ่านทีละหลักตามปกติเหมือนภาษาไทย
736 七百三十六 qi1bai3 san1shi2liu4
999 九百九十九 jiu3bai3 jiu3shi4jiu3
– เลขตั้งแต่ 3 หลักขึ้นไป แม้จะขึ้นด้วย 1 ก็ต้องอ่าน 1 ด้วยเสมอ
100 一百 yi4pai3
1000 一千 yi4qian1
10000 一万 yi2wan4
*เลข 1 ปกติจะอ่าน yi1 แต่ในหลักร้อยกับพันจะออกเสียง yi4 และในหลักหมื่นเป็นเสียง yi2
– หากมี 0 อยู่อย่าง 201 ต้องอ่านเลข 0 ไปด้วย และแม้จะมีเลข 0 ติดกันมากกว่าหนึ่งตัว อย่าง 50010 ก็ให้อ่าน 0 แค่ตัวเดียว
201 二百〇一 er4bai3 ling2 yi1
1001 一千〇一 yi4qian1 ling2 yi1
1011 一千〇一十一 yi4qian1 ling2 yi1shi2yi1
3008 三千〇八 san1qian1 ling2 ba1
50010 五万〇一十 wu3wan4 ling2 yi1shi2
*ที่ต้องอ่าน 〇 คั่น อย่างเช่นใน 3008 เพราะถ้า 三千八จะหมายถึง 3800
– ถ้าเลขข้างหลังมีแต่ 0 อย่าง 4500 อาจละ 百 หรือ 十 ได้ ดังตัวอย่าง คำในวงเล็บจะอ่านหรือไม่ก็ได้
210 二百一(十) er4bai3 yi1(shi2)
1200 一千二(百) yi4qian1 er4(bai3)
4500 四千五(百) si4qian1 wu5(bai3)
– 2 ในหลักพันกับหมื่นจะใช้ 兩 liang3
2222 两千二百二十二 liang3qian1 er4bai3 er4shi2er4
20448 两万〇四百四十八 liang3wan4 ling2 si4bai1 si4shi2ba1
200000 二十万 er4shi2 wan4
4. จำนวนโดยประมาณ
4.1 ประมาณโดยวางตัวเลข 2 ตัวติดกัน
一两个 = 1,2 อัน
我每天睡七八个小时。
我每天睡七八個小時。
Wo3 mei3 tian1 shui4 qi1 ba1 ge5 xiao3shi2
ฉันนอน 7,8 โมงทุกวัน
4.2 ใช้พวกคำที่มีความหมายถึงการประมาณ เช่น 左右 zuo3you4
十个左右 = ประมาณ 10 อัน
我有三十个左右。
我有三十個左右。
Wo3 you3 san1shi2 ge5 zuo3you4
ฉันมีประมาณ 30 อัน
4.3 几(幾) ji3 ใช้แสดงการประมาณเป็นหลักๆ
我有二十几个。
我有二十幾個。
Wo3 you3 er4shi4 ji3 ge5
ฉันมี 20 กว่าอัน
我有幾百张 ＣＤ。
我有几百張 ＣＤ。
Wo3 you3 ji3 bai3 zhang3 CD
ฉันมี CD อยู่หลายร้อยแผ่น
ต่อไปเป็นตัวอย่างของคำที่ใช้แสดงการประมาณ
左右 zuo3you4 = ประมาณ
我七点左右吃早饭。
我七点左右吃早飯。
wo3 qi1 dian3 zuo3you4 chi1 zau3fan4
ฉันทานอาหารเช้าประมาณ 7 โมง
前后(前後) qian2hou4 = ก่อนหลัง, ประมาณ
我春节前后回老家。
我春節前後回老家。
Wo3 Chun1jie2 qian2hou4 hui2 lao3jia1
ฉันกลับบ้านเกิดประมาณช่วงฤดูใบไม้ผลิ
上下 shang4xia4 = ประมาณ
我的身高一米八上下。
Wo3 de5 shen1gao1 yi4 mi3 ba1 shang4xia4
ส่วนสูงของฉันประมาณ 1 เมตร 80 เซน
几(幾) ji3 = กี่, หลาย
来了几个客人。
來了幾個客人。
Lai2le5 ji3 ge5 ke4ren2
แขกมากันหลายคนแล้ว
多 duo1 = มากเกินกว่า
这里有三十多个老人。
這裡有三十多個老人。
Zhe4li3 you3 san1shi2 duo1 ge5 lao3ren2
ที่นี่มีคนแก่กว่า 30 คน
来(來) lai2 = ประมาณ
他五十来岁。
他五十來歳。
Ta1 wu3shi2 lai2 sui4
เขาอายุประมาณ 50 ปี
3. คำสรรพนาม
1. บุรุษสรรพนาม
ใช้แทนตัวผู้พูด ผู้ฟัง หรือสิ่งอื่น
我 wo3 = ฉัน
我们(我們) wo3men5 = พวกฉัน, พวกเรา (อาจรวมผู้ฟังหรือไม่ก็ได้)
咱们(咱們) zan2men5 = พวกเรา (รวมผู้ฟังด้วยทุกครั้ง)
你 ni3 = เธอ, นาย (ใช้เรียกผู้ฟังแบบเป็นกันเอง)
您 nin2 = คุณ (ใช้เรียกผู้ฟังแบบยกย่อง)
你们(你們) ni3men5 = พวกเธอ, พวกคุณ (ปกติจะไม่มีการใช้ 您们(您們))
他 ta1 = เขา(ผู้ชาย)
他们(他們) ta1men5 = พวกเขา(ผู้ชาย)
她 ta1 = เขา(ผู้หญิง)
她们(她們) ta1men5 = พวกเขา(ผู้หญิง)
它 ta1 = นั่น (ใช้เรียกสัตว์หรือสิ่งของ)
它们(它們) ta1men5 = พวกนั้น
*คำว่า 们 = พวก ใส่เพื่อแสดงจำนวนมากกว่าหนึ่ง
*他 她 它 ออกเสียง ta1 เหมือนกัน ดังนั้นถ้าไม่เขียนก็จะไม่รู้
2. นิยมสรรพนาม
ใช้ในการชี้สิ่งต่างๆแบบเจาะจง
这(這) zhe4 = นี่
这个(這個) zhe4ge5 = นี่, อันนี้
这些(這些) zhe4xie1 = พวกนี้
这里(這裡) zhe4li5 = ที่นี่
这儿(這兒) zher4 = ที่นี่ (ภาษาพูดของ 这里)
那 na4 = นั่น
那个(那個) na4ge5 = นั่น, อันนั้น
那些 na4xie1 = พวกนั้น
那里(那裡) na4li5 = ที่นั่น
那儿(那兒) nar4 = ที่นั่น (ภาษาพูดของ 那里)
*คำว่า 那儿(那兒) nar4 มาจาก 那(那) na4 + 儿(兒) er5
บ่อยครั้ง 儿 จะถูกใช้เติมข้างหลังทำให้ตัวนั้นเพิ่มเสียง r ลงท้าย
4.คำวิเศษณ์
คำวิเศษณ์นั้นมีไว้สำหรับวางไว้หน้าคำคุณศัพท์หรือคำกริยาในภาคแสดงของประโยคเพื่อขยายความ แสดงถึงระดับหรือสภาพ
ประธาน+คำวิเศษณ์+ภาคแสดง(ซึ่งอาจขึ้นต้นด้วยคำกริยาหรือคำคุณศัพท์)
川菜非常辣。
Chuan1cai4 fei1chang2 la4
อาหารเสฉวนเผ็ดมากๆ
他经常玩电子游戏。
他經常玩電子游戲。
Ta1 jing1chang2 wan2 duan4zi3 you2xi4
เขาเล่นเกมคอมพิวเตอร์เป็นประจำ
*สังเกตได้ว่าปกติจะวางไว้หน้าภาคแสดง ซึ่งต่างจากภาษาไทยซึ่งส่วนใหญ่จะไว้ท้ายสุดของประโยค
คำวิเศษณ์นั้นมีไว้แสดงถึงความถี่หรือเวลา ฯลฯ นอกจากนี้ยังใช้แสดงรูปปฏิเสธ หรือแสดงถึงความรู้สึกของผู้พูดด้วย
ต่อไปจะมาดูกันว่าคำวิเศษนั้นมีเช่นคำอะไรบ้าง
1. 很 hen3 = มาก
ใช้แสดงถึงระดับ (แต่บางครั้งก็เป็นคำที่ใส่ไว้เป็นพิธี ไม่ได้มีความหมายอะไร)
我很喜欢听音乐。
我很喜歡聽音樂。
Wo3 hen3 xi3huan5 ting1 yin1yue4
ฉันชอบฟังเพลง(มาก)
2. 非常 fei1chang2 = มากๆ
ใช้แสดงถึงระดับ
儿子非常健康。
兒子非常健康。
Er2zi5 fei1chang2 jian4kang1
ลูกชายสุขภาพดีมากๆ
3. 特别(特別) te4bie2 = เป็นพิเศษ
ใช้แสดงถึงระดับ
这个包特别便宜。
這個包特別便宜。
zhe4ge5 bao1 te4bie2 pian2yi5
กระเป๋าใบนี้ถูกเป็นพิเศษ
4. 最 zui4 = มากที่สุด
ใช้แสดงถึงระดับ
他最喜欢踢足球。
他最喜歡踢足球。
ta1 zui4 xi3huan5 ti1 zu2qiu2
เขาชอบเตะฟุตบอลมากที่สุด
5. 不 bu4(bu2)= ไม่
ใช้ในรูปปฏิเสธ(จากมุมมองของตัวเอง หรือความตั้งใจของตัวเอง)
我不去大学。
我不去大學。
Wo3 bu4 qu2 da4xue2
ฉันไม่ไปมหาวิทยาลัย
6. 没(沒) mei2 = 有没(有沒) mei2you3 = ไม่มี, ไม่ได้ทำ
ใช้ในรูปปฏิเสธ(มุมมองทั่วไป หรือเรื่องในอดีต)
上次他没有喝啤酒。
上次他沒有喝啤酒。
Shang4 ci4 ta1 mei2you3 he1 pi2jiu3
ครั้งก่อนเขาไม่ได้ดื่มเบียร์
7. 都 dou1 = ทั้งหมด, ก่อนแล้ว
ใช้บอกขอบเขตหรือบอกเวลา
他们都去。
他們都去。
Ta1men5 dou1 qu4
พวกเขาไปทุกคน
8. 只 zhi3 = แค่…เท่านั้น
ใช้บอกขอบเขต
我只知道她电话号码。
我只知道她電話號碼。
Wo3 zhi3 zhi1dao5 ta1 de5 dian4hua4 hao4ma3
ฉันแค่รู้หมายเลขโทรศัพท์ของเขาเท่านั้น
9. 己经(己經) yi3jing5 = เคย, แล้ว, มาก่อนแล้ว, ก่อนหน้านี้
ใช้แสดงถึงเวลา
我己经去过西安。
我己經去過西安。
Wo3 yi3jing5 qu4guo5 Xi1an1
ฉันเคยไปซฺชีอานมาแล้ว
10. 刚刚(剛剛) gang1gang1 = 刚(剛) gang1 = กำลังเพิ่ง, เพิ่งจะ, กำลังจะ, พอดี
ใช้แสดงถึงเวลา
我刚刚收到你的传真。
我剛剛收到你的傳真。
Wo3 gang1gang1 shou1dao4 ni3 de5 chuan2zhen1
ฉันกำลังเพิ่งได้รับโทรสารของเธอ
他刚回来。
他剛回來。
Ta1 gang1 hui2lai5
เขากำลังเพิ่งกลับมา
11. 就 jiu4 = เดี๋ยวนี้, ทันที
ใช้แสดงถึงเวลา
我就给他打电话。
我就給他打電話。
Wo3 jiu4 gei3 ta1 da3 dian4hua4
ฉันจะไปโทรศัพท์หาเขาเดี๋ยวนี้
12. 才 cai2 = เพิ่งจะ, จึงจะ
ใช้แสดงถึงเวลา
他现在才起床。
他現在才起床。
Ta1 xian2zai4 cai2 qi3chuang2
ตอนนี้เขาจึงเพิ่งจะตื่น
13. 又 you4 = อีกแล้่ว
ปกติจะใช้กับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงไปแล้ว
他又来了。
他又來了。
Ta1 you4 lai2 le5
เขามาอีกแล้ว
14. 再 zai4 = อีก
ปกติจะใช้กับเรื่องที่ยังมาไม่ถึง
我明天再来。
我明天再來。
Wo3 ming2tian1 zai4 lai2
พรุ่งนี้ฉันจะมาอีก
15. 还(還) hai2 = อีก, เพิ่มอีก, ยิ่งกว่านี้
ใช้แสดงถึงความถี่, ขอบเขต, เวลา, ระดับ
你还要什么?
你還要甚麼?
Ni3 hai2 yao4 shen2me5?
เธอต้องการอะไรอีกมั้ย?
16. 经常(經常) jing1chang2 = บ่อยๆ, เป็นประจำ
ใช้แสดงถึงความถี่
他经常来我家。
他經常來我家。
Ta1 jing1chang2 lai2 wo3 jia1
เขามาบ้านฉันเป็นประจำ
5.คำลักษณนาม
คำลักษณนามคือคำนามที่ใช้นับสิ่งของต่างๆหรือจำนวนครั้งของการกระทำ
1. คำลักษณนามของคำนาม
วางไว้หน้าคำนามเพื่อบอกจำนวน
เลขจำนวน+คำลักษณนาม+คำนาม
我有一个姐姐。
我有一個姐姐。
Wo3 you3 yi2 ge5 jie3jie5
ฉันมีพี่สาว 1 คน
他买三件毛衣。
他買三件毛衣。
Ta1 mai3 san1 jian4 mao2yi1
เขาซื้อเสื้อขนสัตว์ 3 ตัว
โดยคำลักษณนามนั้นจะต่างกันออกไปตามชนิดของคำนามต่างๆ
1.1 个（個） ge5 = อัน
ใช้กับคนหรือสรรพสิ่งต่างๆได้ทั้งหมด
เช่น คน, แอปเปิ้ล, ประเทศ, ความฝัน
1.2 杯 bei1 = ถ้วย
ใช้กับสิ่งที่ใส่อยู่ในถ้วย
เช่น น้ำ, ชา, กาแฟ, นม
1.3 瓶 ping2 = ขวด
ใช้กับสิ่งที่ใส่อยู่ในขวด
เช่น เหล้า, น้ำผลไม้, น้ำแร่
1.4 支 zhi1 = แท่ง, ขบวน
ใช้กับสิ่งที่มีคำลักษณะเป็นแท่งยาว หรือใช้กับกองทัพ
เช่น ดินสอ, ปากกา, บุหรี่, กองทัพทหาร
1.5 本 ben3 = เล่ม
ใช้กับพวกหนังสือ
เช่น หนังสือ, นิตยสาร, นิยาย, พจนานุกรม
1.6 条(條) tiao2 = ตัว, สาย
ใช้กับอะไรที่เรียวยาว หรือเป็นระยะยาว
เช่น ปลา, หมา, กางเกง, ถนน, แม่น้ำ, ข่าว
1.7 座 zuo4 = หลัง, ลูก, แห่ง
ใช้กับสิ่งใหญ่ๆที่อยู่กับที่
เช่น ภูเขา, ตึก, โรงเรียน, สะพาน
1.8 架 jia4 = เครื่อง
ใช้กับสิ่งที่เกิดจากการประกอบสร้างขึ้นมา
เช่น กล้องถ่ายรูป, วิทยุ, เครื่องบิน
1.9 只(隻) zhi1 = ตัว
ใช้กับสัตว์หรือเรือ
เช่น นก, แมว, เรือ
* 只 ตัวนี้อ่านออกเสียงคนละแบบกับในบทที่ 7 ซึ่งจะออกเสียงเป็น zhi3 ต้องระวังด้วย
1.10 件 jian4 = ชิ้น, เรื่อง
ใช้กับเสื้อผ้า(โดยทั่วไปใช้กับท่อนบน) สิ่งของหรือเรื่องราวต่างๆ
เช่น เสื้อ, สินค้า, สัมภาระ, เรื่องราว
1.11 块(塊) kuai4 = ก้อน
ใช้กับของที่เป็นก้อน
เช่น เนื้อ, สบู่, หิน
1.12 位 wei4 = ท่าน
ใช้กับคน เป็นการยกย่อง
เช่น คุณครู, ศาสตราจารย์, แขก
1.13 双(雙) shuang1 = คู่
ใช้กับของที่เป็นคู่
เช่น ตา, รองเท้า, ถุงเท้า, ตะเกียบ
1.14 对(對) dui4 = คู่
ใช้พูดรวมสองอย่างเป็นหนึ่ง
สามีภรรยา, ฝาแฝด
1.15 把 ba3 = เล่ม, ตัว, คัน, หยิบมือ
ใช้กับสิ่งที่มีที่จับ หรือปริมาณหยิบมือ
ดาบ, เก้าอี้, ร่ม, ข้าว
1.16 张(張) zhang1 = แผ่น
ใช้กับสิ่งที่มีรูปร่างแบนราบ หรือผิวราบ
เช่น โต๊ะ, กระดาษ, ตั๋ว, รูปถ่าย
2. คำลักษณนามของการกระทำ
วางไว้หลังกริยาเพื่อบอกจำนวนครั้งที่ทำ
กริยา+เลขจำนวน+คำลักษณนาม
我去过三次。
我去過三次。
Wo3 qu4guo5 san1 ci4
ฉันเคยไป 3 รอบ
我看了两遍。
我看了兩遍。
Wo3 kan4le5 liang3 bian4
ฉันดูแล้ว 2 รอบ
2.1 次 ci4
ใช้กับจำนวนครั้งที่ทำซ้ำเดิม
我去过美国两次。
我去過美国兩次。
Wo3 qu4guo5 mei3guo2 liang3 ci4
ฉันเคยไปอเมริกา 2 รอบ
2.2 回 hui2
ใช้กับจำนวนครั้งที่ทำซ้ำเดิม
我见过他三回。
我見過他三回。
Wo3 jian4guo5 ta1 san1 hui2
ฉันเคยเจอเขา 3 ครั้ง
2.3 遍 bian4
ใช้กับสิ่งที่มีการดำเนินตั้งแต่ต้นจนจบ
我看了一遍展览会。
我看了一遍展覽會。
Wo3 kan4le5 yi2 bian4 zhan3lun3hui4
ฉันดูงานนิทรรศการมาแล้ว 1 รอบ
今天早上我念了三遍课文
今天早上我念了三遍課文
Jin1tian1 zao3shang4 wo3 nian4le5 san1 bian4 ke4wen2
เมื่อเช้าฉันอ่านออกเสียงข้อความในหนังสือ 3 รอบ
2.4 趟 tang4
ใช้กับเที่ยวของการไปกลับ
我去一趟香港
Wo3 qu4 yi2 tang4 Xiang1gang3
ฉันไปฮ่องกง 1 เที่ยว
2.5 顿(頓) dun4
ใช้กับการกิน การต่อย การดุว่า
老师批评了他一顿。
老師批評了他一頓。
Lao3shi1 pi1ping2le5 ta1 yi2 dun4
อาจารย์ว่าเขาแล้ว 1 ที
2.6 场(場) chang3
ใช้กับการแสดงหรือแข่งขัน
我看了四场比赛。
我看了四場比賽。
Wo3 kan4le5 si4 chang3 bi3sai4
ฉันดูการแข่งขันมา 4 รอบแล้ว
3. การบอกวันเดือนปี
年 nian2
月 yue4
日/号 ri4/hao4
โดยปกติจะไม่ใช้ 是 ในการบอกวันเดือนปี
号 เป็นภาษาพูดของ 日
今天八月二十三号。
今天八月二十三號。
jin1tian1 ba1yue4 er4shi2san1 hao4
วันนี้วันที่ 23 เดือน 8(สิงหาคม)
我是一九七四年生的。
我是一九七四年生的。
Wo3 shi yi1jiu3qi1si4 nian2 sheng1 de5
ฉันเกิดปี 1974
前天 qian2tian1 = เมื่อวานซืน
昨天 zuo2tian1 = เมื่อวาน
今天 jin1tian1 = วันนี้
明天 mingtian1 = พรุ่งนี้
后天(後天) hou4tian1 = มะรืนนี้
上上个星期(上上個星期) shang4shang4ge5qing1qi1 = 2 สัปดาห์ที่แล้ว
上个星期(上個星期) shang4ge5qing1qi1 = สัปดาห์ที่แล้ว
这个星期(這個星期) zhe4ge5qing1qi1 = สัปดาห์นี้
下个星期(下個星期) xia4ge5qing1qi1 = สัปดาห์หน้า
下下个星期(下下個星期) xia4xia4ge5qing1qi1 = 2 สัปดาห์หน้า
上上个月(上上個月) shang4shang4ge5yue4 = 2 เดือนที่แล้ว
上个月(上個月) shang4ge5yue4 = เดือนที่แล้ว
这个月(這個月) zhe4ge5yue4 = เดือนนี้
下个月(下個月) xia4ge5yue4 = เดือนหน้า
下下个月(下下個月) xia4xia4ge5yue4 = 2 เดือนหน้า
前年 qian2nian2 = 2 ปีที่แล้ว
去年 qu4nian2 = ปีที่แล้ว
今年 jin1nian2 = ปีนี้
明年 min2nian2 = ปีหน้า
后年(後年) hou4nian2 = 2 ปีหน้า
4. การบอกวันในรอบสัปดาห์
สำหรับวันในรอบสัปดาห์นั้นเรียกได้ 3 แบบคือ 星期, 礼拜(禮拜), 周
และวันตั้งแต่จันทร์ถึงศุกร์จะเรียกแทนด้วย 1 ถึง 6 เรียงตามลำดับ วันอาทิตย์อาจใช้ 日 หรือ 天 ก็ได้
明天星期五。
Ming2tian1 xing1qi1wu3
พรุ่งนี้วันศุกร์
เวลาถามว่าวันอะไรก็จะใช้ 几(幾)
今天礼拜几？
今天禮拜幾？
jin1tian1 li3bai4 ji3
วันนี้วันอะไร?
星期/礼拜/周
xing1qi1/li3bai4/zhou1
= วัน(ในรอบสัปดาห์)
星期一/礼拜一(禮拜一)/周一
xing1qi1yi1/li3bai4yi1/zhou1yi1
= วันจันทร์
星期二/礼拜二(禮拜二)/周二
xing1qi1er4/li3bai4er4/zhou1er4
= วันอังคาร
星期三/礼拜三(禮拜三)/周三
xing1qi1san1/li3bai4san1/zhou1san1
= วันพุธ
星期四/礼拜四(禮拜四)/周四
xing1qi1si4/li3bai4si4/zhou1si4
= วันพฤหัส
星期五/礼拜五(禮拜五)/周五
xing1qi1wu3/li3bai4wu3/zhou1wu3
= วันศุกร์
星期六/礼拜六(禮拜六)/周六
xing1qi1liu4/li3bai4liu4/zhou1liu4
= วันเสาร์
星期日/礼拜日(禮拜日)/周日/星期天/礼拜天(禮拜天)
xing1qi1ri4/li3bai4ri4/zhou1ri4/xing1qi1tian1/li3bai4tian1
= วันอาทิตย์
5. การบอกเวลา
โมง : เลขจำนวน+点+(钟)
นาที : เลขจำนวน+分+(钟)
วินาที : เลขจำนวน+秒+(钟)
我明天下午五点去。
我明天下午五點去 。
Wo3 ming2tian1 xia1wu3 wu3 dian3 qu4
ฉันไปพรุ่งนี้ตอน 5 โมงเย็น
เวลาที่จะถามว่ากี่โมงก็จะใช้ 几(幾)
你们几点出发？
你們幾點出發？
Ni3men5 ji3 dian3 chu1fa1
พวกเธอออกเดินทางกี่โมง?
สำหรับ15, 30, 45 นาที จะมีคำที่ใช้เรียกอีกต่างหากด้วย
十五分 = 一刻 = 15 นาที
三十分 = 半 = 30 นาที
四十五分 = 三刻 = 45 นาที
คำว่า 刻 มีความหมายว่าเศษ 1 ส่วน 4
咱们四点一刻见。
咱們四點一刻見 。
Zan2men5 si4 dian3 yi2ke4 jian4
พวกเราเจอกัน 4 โมง 15 นาที
他每天八点半上班。
他每天八點半上班。
Ta1mei3 tian1 ba1 dian3 ban4 shang4ban1
เขาไปทำงาน 8 โมงครึ่งทุกวัน
อาจใช้ในรูปว่าอีกกี่นาทีก่อนจะถึงชั่วโมงนั้นได้
八点五十分 (8 โมง 50 นาที) = 差十分九点 (10 นาที ก่อน 9 โมง)
คำว่า 差 มีความหมายว่า ขาดไปหรือไม่พอ
咱们差五分十点见。
咱們差五分十點見。
Zan2men5 cha4 wu3 fen1 shi2 dian3 jian4
พวกเราเจอกัน 5 นาทีก่อน 10 โมง
那就是九点五十五分吧。
那就是九點五十五分吧。
Na4 jiu4shi4 dian3 wu3shi2wu3 fen1 ba5
นั่นหมายถึง 9 โมง 55 นาทีสินะ
คำต่างๆที่บอกถึงช่วงเวลา
早上 zao3shang4 = เช้า
上午 shang4wu3 = ก่อนเที่ยง
中午 zhong1wu3 = เที่ยง
下午 xia4wu3 = หลังเที่ยง
傍晚 bang4wan3 = เย็น
晚上/夜晚/夜里 wan3shang4/ye4wan3/ye4wu3 = กลางคืน
6. การบอกจำนวนเงิน
หน่วยเงินของจีนก็คือ 元，角，分 แต่ว่าภาษาพูดจะเรียกเป็น 块(塊)，毛，分
元 yuan2 = หยวน(ที่จริงอ่านว่ายฺเหวียน)
角 jiao3 = เจี่ยว
分 fen1 = เฟิน
ในภาษาพูดใช้
块(塊) kuai4 = 元 หยวน
毛 mao2 = 角 เจี่ยว
1หยวน = 10 เจี่ยว = 100 เฟิน
ในภาษาพูดปกติจะละหน่วยเล็ก(เช่นเดียวกับภาษาไทย)
这是多少钱？
這是多少錢？
Zhe4 shi4 duo1shao5 qian2
นั่นเป็นเงินเท่าไหร่
二十三块五（毛）。
二十三塊五（毛）。
er4shi2san1 kuai4 wu3 (mao2)
２３元５角です。
23 หยวน 5 เจี่ยว
7. การบอกอายุ
เวลาที่ถามอายุนั้น คำที่ใช้จะต่างไปตามอายุของคู่สนทนา และอาวุโสสูงกว่าหรือต่ำกว่า
– ถามเด็กที่ยังไม่ถึง 10 ขวบ ใช้ 几岁 ji3sui4
– ถามคนที่อายุมากกว่าและไม่ได้อาวุโสกว่า ใช้ 多大 duo1da4
– ถามคนที่อาวุโสกว่า ใช้ 多大年纪/岁数 duo1da4 nian2ji4/sui4shu4
你几岁了？
你幾歲了？
Ni3 ji3 sui4 le5
เธออายุกี่ขวบแล้ว?
您今年多大年纪？
您今年多大年紀？
Nin2 jin1nian2 dua1 da4 nian2ji4
ปีนี้คุณอายุเท่าไหร่(ครับ/ค่ะ)?
….........................................
